Махаббатқа…!
Доғар енді жетеді ойнағаның,
Аз емесқой мазақтап тойлағаның.
Біреулерді мұңайтып тұм жыратып,
Ал береудің үмітін жоймағаның.
Тас жүрекқып біреуді жіберген сен,
Осы жағын неліктен ойламадың?!
Ер жетіп менде келдім тап осында,
Не жағдай болар деп көп ойланамын.
Жүрегімді бір сәтке шошытады,
Алдау менен арбауға тоймағаның.
Әр бір жанға шынайы адал болып,
Кіршіксіз көңілді етіп қоймағаның!
Мен шынымен таңқалам Махаббатқа,
Жәй күйімен адамның санаспайды.
Қанша сүйіп тұрсада кей біреулер,
Бірге болмақ түгілі жақ ашпайды.
Мұң қайғыны барлығы бөліп алған,
Ал қуаныш жағдайын қараспайды.
Мен білемін Махаббат сен жайында,
Шын сүймесе сезімдер ары аспайды.
Махаббат бала шақта бола бермес,
Ал өскесін ешкімде талас пайды.
Мен есейдім мінекей осындамын,
Неге маған сезімдер қараспайды.
Ей махаббат келмейсің бе қарсы алдыма,
Тығылыспақ ойнау саған жарайпайды!
Неменем едің?!
Сен менің
Күнім бе әлде түнімбе едің.
Жайқалып тұрған әлде гүлімбе едің.
Немесе жай бір елес сәулесіңбе,
Әйтеуір жақындасам білінбедің.
Елестеп қайта қайта күлімдедің!
Сен менің
Жадырай атқан таңым бедің.
Қолдағы мол қазынам барым бедің.
Ой санамды шырмаған шатастырып,
Сорым бедің немесе бағым бедің.
Аз уақыттық қуаныш сағым бедің!
Сен менің
Ақыл ойым ойланар санам бедің,
Мүмкін жаңа жазылған жарам едің.
Барсырымды біліп ап абайсызда,
Ақпараққа жазатын қалам бедің.
Әлде дархан кең байтақ далам бедің.
Сен менің
Көкірегім кеудем бедің,
Жүрегімді паршалап көрген бедің.
Сен менің немсің өзі біле алмадым,
Адасып абайсызда келген бедің?!
Адасып абайсызда келгенбе едің?
Бір адам сүйсе болғаны…
Өмірдің қиын болжамы,
Бәріне айқын ол жағы.
Не де болса әйтеуір,
Көңілді болсам болғаны.
Уақытым байлық ол дағы,
Бақыттан жолым олжалы.
Артықша тұрмыс не керек,
Алаңсыз өтсем болғаны.
Айналам жұртпен толғаны,
Мен үшін шаттық қордалы.
Жұз адам мейлі кіна артсын,
Түсінсе біреу болғаны.
Тіршілік түпсіз мол мәні,
Жүректің биік қорғаны.
Мың адам тіпті жек көрсін,
Бір адам сүйсе болғаны.
Авторы: Есхат Тәлетұлы
Текелі қаласы, 11 сынып оқушысы
