«Тектіден текті туады» деген тәмсіл тегін айтылмаса керек. Қазақ халқы баяғыдан бабалар есімін жаңғыртып, шежіре құрап, кейінгі ұрпақтың жадына салып отыруды парызы әрі қастерлі міндеті санайды. Қыз баласы болсақ та, біз үйде, әулетте үлкендердің аузынан шыққан ата-баба шежіресін санамызға құйып өстік. Ұлтымызды, шыққан руымызды жаттап, шежіреміздегі бабалар есімін, олардың елдік, ерлік істерін өзімізге тағылым еттік. Бұл дүние біздің тегімізді тану үшін қажет екені белгілі. Осы ретте Жеңістің 80 жылдығына орай жүрек түкпірінде сақтаған бір ойымды жарияласам деген ұйғарымға келдім.
Кеңес одағының Батыры, Шелек өңірінде туып-өскен есіл ер, жау танкісін жалғыз өзі жайратып, жан тәсілім еткен ұлтымыздың қаһарман перзенті Төлен Қабыловтың ел-жұртқа белгілі де белгісіз ататегі турасында жұртшылық назарына ұсынуды өзіме парыз санап отырмын. Парызым сөйле деп тұрғанда, үндемей қалу қылмыс шығар, сөзімді ары қарай жалғайын. Бабалар дәстүрі аяққа тапталған кешегі кеңестік дәуірді бастан кешкен ұрпақтың ес жиып, тәуелсіздік алып, бесігін түзегенде түгендеген бірінші құндылығы жеті атасын баласына жаттату мен шежіре жинақтау десек, артық айтқандық емес. «Жеті атасын білмеген ұл жетесіз, жеті ғасыр тарихын білмеген ел жетесіз», «Жеті атасын білген Ер жеті жұрттың қамын жер» деген бабалардың есті сөзі әр қазақтың жадын жаңғыртты, ірілерін зерделеп, оларға қарап бой түзеп, әркім өзін тануды бастады. Тегіңді білу бөліну емес, ой түзеу! Ой түзеу ол тарих қойнауынан күш алар күретамырыңды іздеу, жаңғырту, қазақы дәстүрге бағыну әрі балаңды баулу.
Биыл Жеңіске 80 жыл! Сол Жеңісті жақындату үшін жанқиярлық ерлік жасап, 28 жас өмірімен өтеген Төлен Қабыловтың тегі туралы азды-көпті әңгімелеу мойнымызға артылған аманаттың бірі еді. Ердің тегін білгісі, танығысы, болашақта зерттегісі келген жастар мен ұрпақтары үшін бұл мақала маңызды болар деп жария еттік. Батыр Төлен атамыздың Екінші дүниежүзілік соғыста көзсіз әрекетке баруынан оның бабаларынан бастау алған, жалғасып келе жатқан рухтың, тектіліктің барын сезінесіз. Төлен Қабыловтың тегіне, күретамырына көз жіберсек, Ұлы жүз Албан Қыстық, одан есімі аңызға айналған Оңтағардан тарайды. Оңтағар бабасы Тәуке ханның қанаттас серігіне айналған, Құдайдың сыйы 18 мың жылқы біткен өз заманының дәулеттісі еді.
Сол дәулетін қазақтың жері мен елінің бостандығы жолында қия білген жомарт жан болды. Төле бидей ақылдың кені, қазақтың төбе биінің сенімді серігі, Хангелдідей батырдың досы әрі күйеубаласы, XVI-XVII ғасырда өмір сүрген, қазіргі күнде зерттеуге сұранып тұрған дара тұлғалардың бірі. «Ақтабан шұбырынды, Алқакөл сұлама» болып, «Елім-ай» әніне айналып, халық жадында мәңгі қалған Жоңғар шапқыншылығы заманында өмір үрген Оңтағар бай қазақтың жауға шапқан қолын атпен, азық-түлікпен қамтамасыз етіп отырған. Оңтағар бай жасы жер ортасына келген шағында екі әйелі қатарынан дүниеден озып, қайғыға түседі. Кейін қазақтың батыры Хангелдінің қызы Баршынмен отау құрған деседі. Шежіреде сол Баршын анамыз Толыбай және Толымкожа деген екі ұл туып беріп, бабамыздың өмірін ұзартқандығы айтылады.
Бұл кезде Оңтағар бабамыздың көшіп-қонып жүрген жері Ташкент маңы, Шыршық өзенінің ар жақ-бер жағы екен. Кейіннен бұл өңір Ташкент облысына қарасты Бостандық ауданы болып аталған. Жаугершілік заманда көшіп-қонғанда, Толыбай мен Толымқожаны ашамай атқа мінгізіп, жылқыға қосып жіберетін көрінеді. Оңтағар бай үлкен ұлдары Аман, Алысай Төлемістен тараған немерелері Жанұзақ, Бәйбек, Бәйімбетпен, батыр шөберелерімен және малшыларымен көшіп келе жатқанда, ұзақ жолда шөліркеген жылқы бас бермей, Шыршық өзеніне бас қояды.
Ол кезде Шыршық өзені атты кісіні алып кетердей, асып-тасып жатады екен. Екі ашамайға таңылған ұлдарының аттары суға түскенін көзі шалған Оңтағар бай «Ойпырмай, балалар суға кететін болды-ау» деп астындағы атын тебіне келіп, Шыршықтың биік жарына қарамастан суға секіріп түсіп, жанұшыра балаларын құтқарамын деп суда қарманады. Сол сәтте қапылыста аунап кетіп, суға кетеді. Немере-шөберелері өзенді жағалай шапқылап, Оңтағар байдың және ұлы Толымқожаның өлі денесін судан шығарып, ал інілері Толыбайды құтқарады. Оңтағар бабамызды ұлымен сол Шыршықтың бойында Сырдарияға құяр сағасына жақын жерге жерлейді.
Оңтағар байдың қазасына немересі Жанұзақ батырға Ақтамберді Сарыұлы жыраудың көңіл айтуы деп Тынышбайұлы Өтеуіл ақын жазып қалдырған 35 жолдан тұратын жыр бар. Оңтағар бабаның байлығына да, батырлығына да дәлел сол жыр болып тұр.
Онда:
Көтер басты, Жанұзақ,
Өтіпті бабаң Оңтағар.
Жыласақ, бірге жылайық
Бізде де бауыр, қолқа бар.
Жауға шабар ат беріп,
Қиыннан еді жол табар.
Оңтағар байдың байлығы
Өзінен асып артылды,
Он сегіз мың жылқы түскенде,
Шыршыктын суы тартыплы
Оңтағар бабаң ер еді,
Еліне жомарт кең еді.
Хан мен қара алдында
Бай, манаппын демеді,- деген жыр жолдары кездеседі.
Оңтағар байдың жанын беріп, аман алып қалған ұрпағы, кіші ұлы Толыбай өз заманының нағыз сал-серісі болған. Оған дәлел Орта таудағы Оңтағар ұрпақтарының қорымында Толыбай бабамызға қойылған құлпытаста «Толыбай сал» деп белгі қойылыпты. Және Толыбай атаның өз заманының дәулескер күйшісі, жыршысы, сал болғандығы туралы ауыздан-ауызға тараған әңгімелер де баршылық. Толыбайдың Есіркеп баласынан туған немересі Едіге батыр өз заманында Албан ішіндегі Қыстықтың Ақ және Қара тұқымдарының басын қосып, өз алдына болыстық құрған, Қыстықтардың алғашқы болысы болған деп айтылады.
Бұл туралы естелікті өңірге белгілі өлкетанушы ағамыз Сағыныш Есбергенұлы Құлақай Қыдырбай ақсақалдан жазып алған екен. Оңтағар баба шежіресінде бұл деректер жарияланған. Едіге батырдан Түктібай — Бүркітбай — Сайлыбек Саққожа болып тарайды. Бүркітбай өз заманында ат сыншысы болған деседі. Ал Төленнің бабасы Саққожаұлы Садыр ата жерге жауырыны тимеген балуандығымен ел есінде қалған. Талай балуандар күресінде Садыр атамыз бәйгені күреспей-ақ қанжығасына байлаған дейді көзкөргендер.
Садырдың үш ұлы болған. Көкей, Қабыл, Ақбарақ (жұрт Абыл атап кеткен) — үшеуі де ел аузындағы кісілер. Садырдың үлкені Көкей бабаларынан үзбей келе жатқан жылқылы бай, түйелі бай атанған, Орта таудан Асысағаға дейін қоныс етіп, қазіргі Жаңашаруа ауылының орнын қыстау етіп, сол өңірді жайлаған бір қауым елді асырап отырған екен. Кеңес өкіметі Садыр балаларына үлкен нәубет әкелді, байдың ұрпағы, ауқатты, дәулетті болғандары үшін жанын алып, ұрпағын қорқыныш қыспағында ұстаған. Солақай саясатпен (1928 жылдары басталған) жалпы 22 мың бай қамауға алынып кәмпескеленсе, Садырдың үлкен ұлы Көкей бай «бай-кулактар» саясатының нысанына алғаш іліккендердің бірі, сүйегі байларды тізіп атқан жалпы молада қалыпты. Қабыл мен Ақбарақ ағалары Көкейді атқан соң сол заманда банды деп өкімет қудалаған топтың ортасында жүргенде тауда оққа ұшқан. Ұрпақтары жан сауғалап босып, әкесінің атын атауға қорқатын күндерді бастан кешкен. Көкей атаның үлкен ұлы Алмасай біраз туыс, малшыларының ергенін бастап, қайырымға келген малын айдап, Қытай асыпты, тараған ұрпағы әлі күнге сол елде.
Екінші ұлы Саймасай баласының ұрпақтары атасының атын өзгертіп, Қоқай баласы деп жазуға мәжбүр болған, ұрпақтары Алматы облысы аумағында, Ащысай ауылында тараған. Кеңес билігі келген заманда дүние есігін ашқан Төлен атам (1917 жылы) мен Мәкежан әкем (1927 жылы) жетімдіктің қамытын ерте киіп, маңдайларына күйеудегі әпкелерін сағалап, солардың қамқорлығымен күн кешу бұйырған. «Қыз тілекші» деген, Оңтағар қыздарының зобалаң заманда барған елінде інілерін бауырына басып, ер жеткізіп, ұрпақ сүюіне себепші болыпты. «Өлмегенге өлі балық жолығар» деген мәтел менің әкелеріме айтылған ба дерсің. Төлен атамның тағдыр тәлкегімен рулас Әнипа әпкейдің қамқорлығында болғаны жайлы әңгіменің төркіні осы.
Екінші дүниежүзілік соғыста Ер Төлен қаза тапқанын естіген жұрттың айтқан «Садырдың ұлдары Кеңестің қолынан қаза болды, немересі аталарын атқан Кеңес жерін қорғап, жанын қиды» деген әңгіме астарында ащы шындық жатыр. Оңтағар бабасынан бері тегімен жалғасып келе жатқан, малымен де, жанымен де қазақтың қызметіне жарау — менің аталарымның басына бұйырған бағы, тағдырының жазған сыйы деп ойлаймын. Олардың сонау XVII ғасырдан бүгінге дейін ұмытылмай есімдеріне жақсы істерінің қоса айтылып келе жатуы, ұрпақтан-ұрпаққа өнеге болып жетуі, шежіре ретінде кітаптарға енуі соның айғағы.
Төлен Қабылов майданға 1942 жылы гвардия сержанты болып қабылданып, 43-армия, 24-гвардиялық атқыштар дивизиясы, 72-атқыштар полкі құрамында Сталинградты, Донды, Қырымды, Украинаны, Беларусьті, Литваны азат ету үшін болған ұрыстарға қатысты. 1945 жылы сәуірде Кенигсберг (Калининград) қаласы үшін қанды ұрыста әрбір үй, әр көшені жау тылынан тазарту операциясына қатысты. 10 сәуір күні жау басым күшпен Кенигсбергтің шығыс жағында орналасқан Модитен ауданы маңынан қарсы шабуылдайды. Олардың жаяу әскерлерін төрт неміс «фердинанты» қорғайды.
Осы Кенигсберг үшін болған ұрыста Төлен батылдық пен ерліктің үлгісі болатын әрекет жасайды. Алға жылжуға мүмкіндік бермей, ажал оғын қарша боратқан жау танкісін қолындағы гранатасымен жарып, жойып, Кенигсбергті жау қолынан азат етуге жол ашып, өзі мерт болады. Ер Төленнің өжеттігі мен қаһармандығы үшін сол 1945 жылдың 19 сәуірінде Кеңес одағының Батыры атағы беріледі.
Калининградтағы таңдаулы балықшылар траулері деп аталатын кемеге Төлен атамыздың есімі беріліп, Чкалов поселкесіндегі бауырластар бейітіне орнатылған ескерткіш құлпытастағы тізімге Төлен Қабыловтың аты-жөні енгізіледі. «Ленин», «Қызыл жұлдыз», ІІІ режелі «Даңқ» ордендерімен, медальдармен марапатталады. Төлен Қабыловтың есімі 1975 жылы Алматы қаласының Медеу ауданындағы Бестужев көшесінен басталып, шығысқа қарай Кіші станица аумағында орналасқан, ұзындығы 1500 метр (бұрынғы Арычная көшесі) болатын көшеге берілген.
Туған өңірінде, Шелек және Асысаға ауылдарында Төлен Қабылов есімі көшелерге берілген, сондай-ақ Асысаға ауылындағы орта мектеп батыр атымен аталады. Мектеп алдына бюсті қойылған, мұражай ашылған. Елім деген ер Төлен атамыздың 28 жылдық қысқа ғұмыры ел есінде ұрпағымен бірге жасап келеді.
Биыл Жеңістің 80 жылдығы қарсаңында Төлен атамыз жанын беріп, қорғаған калининградтықтар (бұрынғы Кенигсберг) қайтқан күні, 10 сәуірде атын тірілтіп, бір көшесі мен мектебіне Төлен Қабылов есімін бергені туралы теледидардан қуанышты хабар тарады. Бұл хабарға біз де елім деген ерін елі ұмытпаған екен ғой деп қатты қуандық. Ер Төлен есімі ұрпақ жадында мәңгі қала бермек. Екінші дүниежүзілік соғыста құрбан болған барша боздақтар рухына мың тағзым!
Жәмилә МӘКЕЖАНҚЫЗЫ