Қасымды ешкiмге ұқсата алмайсыз. Дәлiрек айтқанда, Қасым ешкiмге
ұқсамайды, ешкiм де Қасымға әлi күнге «ұқсай» алмай келедi. Қасымның
асау рухы, бейнелiк әлемiндегi қадам басқан сайын әрi өр, әрi «кiшiпейiл»,
әрi дана, әрi «бала» сөз саптау, бейнелеу үлгiлерi – бұған дейiнгi қазақ
поэзиясында ұшыраспаған қисапсыз жаңалықтар.
Бекен Ыбырайым
Қасым – мәңгілік. Халқы бар жерде Қасым бар. Оның өлеңдері әлі талай жүректерді жаулап, түлектерді баулып қанаттандырады. Нағыз өлең, нағыз жыр періштенің үні десек, соның бір мысалы – Қасым. Уақыт өткен сайын биіктеп асқақтайды, құпия сыры одан сайын көрініп айқындалады. Тереңге көз салған ұрпақтар телегейтеңіз поэзия құдіретін аңғарып сүйінері ақиқат. Оның дауысы бүгінгі тәуелсіздікпен үндесіп тұр. Бәрін алыстан болжағаны, дүниеге әлі талай Қасымдардың келетінін әулиелік түйсікпен білгені қандай керемет! Нағыз ақынды ешнәрсе тұсамайды, тұншықтыра да алмайтыны ақиқат.
Қасым поэмасы майданнан соққан жаңа леп сияқты… Алыста отырып, соғыстың өзін көргендей боласың.
Ғабит Мүсірепов
Қасым өлеңдерінде автордың мінезі айқын байқалатын «Нар тәуекел, құлаш ұрдым қиынға», «Көкшетау», «Елге хат» сияқты толып жатқан өлеңдерінен ержүрек, өжет адамның ерлігі есіп тұрса, «Туған ел» сияқты өлеңінен дарқан еркіндікті сезінесіз. «Күлемін де жылаймын», «Өзім туралы» деген өлеңдерден терең толғанатын ойшыл мінез танысаңыз, «Ғалиға жауап», «Ағайға» деген өлеңдерін оқығанда мейірімі мол, жанашыр, аса бауырмал жанмен сырласқандай боласыз. Ақ жарқын, әзілқой, ойнақы жырлары және көп… Ақынның адал, шыншыл мінезі өзімен бірге өлген жоқ, тамаша өлеңдерінде жүр.
Тахауи Ахтанов
Білгенге маржан. Қасымның ағасы Ахметжанның үйіне жиі жиналатын өнерпаздардың, қаламгерлердің сұхбаттары, қызық-думаны сергек ойлы, сезімтал баланың назарын аудармауы мүмкін емес еді. Әміре, Майра секілді әншілер, Иса сияқты атышулы ақын, Мұқаметқали Дауылбаев сияқты талантты, жас скрипкашылардың сауық құруы, Мұхтар Әуезов, Сәбит Дөнентаев сияқты сол тұста-ақ танылған қаламгерлердің келуі – бәрі болашақ ақынның өнерге, өлеңге деген ықыласын, ынтасын, құштарлығын арттырғаны сөзсіз.
Өнерпаздарға еліктеп домбыра, скрипка үйіренумен бірге өлең де жазып, бірліжарымын С.Дөнентаевқа ұсынғанымен, ол «тіл жағынан ұнатпапты». (Қ.Аманжолов. Шығармаларының толық жинағы. Алматы, 1957. 3-том, 413-бет)
Шешесі Айғанша аздап ән салады екен, «Қыз Жібек» секілді жырларды жатқа
айтқан. Соның әсері ме, анасының айтуына қарағанда «Қасым жылағанда бесікті
сықырлататын, жеті айда жүріп кеткен мазасыз бала болған».
«…Таңертең ерте үй іші ұйықтап жатқанда тұрып алып, далада үй айналасында жападан-жалғыз ойнап жүреді, жалғыз сиырдың қара бұзауымен ойнап, өзімен-өзі болып өлең айтатын. Көп балалардың тобына қосылмай, оңаша жүруді ұнататын. Балалардың ұрыс-жанжалына жоламайтын». (Қ.Аманжолов. Шығармаларының толық жинағы. Алматы,
1957. 3-том, 410-бет)
Қасым Аманжолов қай өңірде туып-өсіп, білім алған?
Қасым Аманжолов 1911 жылы Қарағанды облысы Қарқаралы ауданында кедей шаруа отбасында дүниеге келген. Қасым 5 жасқа толғанда әкесі қайтыс болады. Шешесі әмеңгерлік жолмен тұрмысқа шыққандықтан, ол аға-жеңгесінің қолында өсіп, шаруашылыққа ерте араласып, пісіп жетіледі. Сөйтіп жүріп, сауатын ауыл мектебінде
ашады. Қолына түскен бірлі-жарым кітапты құнығып оқығанын әрі өнерге жақын екенін көрген ағасы 1924 жылы інісін Семей қаласындағы мектеп-интернатқа орналастырады. Қасым онда 1927 жылға дейін болады. Одан әрі қарай үш жыл
Семей малдәрігерлік техникумында оқиды. Тырнақалды өлеңдерін осы кезде жазады.
Қасым Аманжолов әдебиетке, өнер ортасына қалай келген?
1930 жылы Алматыға келіп, бір жыл «Лениншіл жас» газетінде жұмыс істейді. 1931 жылы Санкт-Петербургтегі орман шаруашылығы институтына түсіп оқиды. Бірақ денсаулығына байланысты елге оралып, Орал қаласында «Екпінді құрылыс» газетіне қызметке орналасады. 1933 жылы міндетті әскер қатарына алынып, оны сол Орал қаласында өтейді. Ән-күйге, өнерге деген құштарлық Қасымды Оралда қазақ театр труппасын ұйымдастырып қана қоймай, оның көркемдік жетекшісі әрі әртісі болуға
құлшындырған.
Осы жылдар ақын өмірінде ұмытылмас, қызықты да аяулы шақтар болып, жадында жатталып қалады. Әншілік, әртістік қабілеті осы кезде айқындалып, әр алуан музыкалық аспаптарда: домбыра, мандолина, сырнай, скрипка, пианинода еркін ойнап, ақын шығармашылық ортада рухани есейеді. Бойында буырқанған дарыны айқын белгі беріп, өлеңдері жұртшылық назарына ілінеді.
Ақын қандай шығармалар жазды?
1938 жылы тұңғыш өлеңдер жинағы «Өмір сыры» деген атпен жарық көреді.
1939–1941 жылдар арасында жазылған «Нар тәуекел», «Дауыл», «Көкшетау», «Орамал», «Заула, заула, Түрксиб», «Сұлтанмахмұт туралы баллада»
сияқты өлеңдері ақынның шығармашылық дәуірінің басталғанын айғақтайды. Бұдан соң оның «Ақын», «Чернышевскийге», «Хантәңірі», «Ақын соты»,
«Дүниеге жар», «Қаһарман», «Дүние қандай жап-жарық», «Сақыпжамал»,
«Күйім тасып барады, күйім тасып», «Күлемін де жылаймын», «Ғабдолға»,
«Қапанға», «Елге хат», «Нұрлы дүние», «Өзім туралы» сияқты өлеңдері дүниеге келді.
Ақын шығармашылығы жан-жақты, көп салалы.
Қасым Аманжолов – соғыстан кейінгі қазақ әдебиетінің дамуына айтарлықтай үлес қосқан ХХ ғасырдағы қазақ поэзиясының көрнекті қайраткерлерінің бірі, сонымен қатар журналист, композитор, аудармашы. Лирикалық өлеңдерімен қатар кең көлемді «Жамбыл тойында», «Құпия қыз», «Біздің дастан», «Бикеш», «Боран», «Ақын өлімі туралы аңыз» атты поэмалары да бар.
Қ.Аманжолов қаламынан сонет, балладалар («Отан күзетінде», «Байкал»,
«Мартбек», «Сырттан», «Сұлтанмахмұт туралы баллада»), өлеңмен жазылған
очерк («Бейсекештің бес ұлы»), фельетондар («Семейдің театрында», «Панасыз
кемелер, ұқыпсыз төрелер» т.б.) да туды. «Дариға, сол қыз», «Өзім туралы»
әндері ел арасына кеңінен таралды.
1941 жылы майданға алынып, соғыс аяқталғанша басқа жауынгерлермен
бірге жауға қарсы ерлікпен күрескенін мына шығармаларынан білеміз: «Елге
хат» (бес бөлімнен тұратын ұзақ толғау), «Ұлы күтіс», «Үстімде сұр шинелім»,
«Подполковник Әлпинге», «Қапанға», «Сәбитке», «Ғалиға жауап», «Қызғалдақ», «Сен фашиссің, мен қазақпын». Ақын шығармашылығының шыңы, қазақ
поэзиясының алтын қорына қосылған қастерлі мұрасы – «Ақын өлімі туралы
аңыз» поэмасы да соғыс кезінде туады.
Поэмадағы басты кейіпкер – ақынның
досы Абдолла Жұмағалиев. Осындай аяулы досының өлімі ақынды қатты тебіренткені сөзсіз. Өмір мен өлім бетпе-бет келген қан майданда, миллиондаған
адамның тағдыры қыл көпірде тұрған шақты суреттеуде ақынның тебіренісі
орасан қуатпен көрінген.
Майдан етіп дүние төрін,
Темір болат қақтап отқа.
Бетпе-бет кеп өмір, өлім,
Соққыласып жатқан жоқ па? –
деп, бірден шарықтаған өр дауыспен, асқақ пафоспен басталған поэма аяқталғанша осы шырқау биіктен бір де төмендемейді. Романтикалық серпін, реалистік қуат майдан даласындағы арпалысты көз алдымызға әкеледі.
Қаламгер аударма саласында да өзінің баға жетпес қолтаңбасын қалдырды.
Ол Т.Г.Шевченко, Ш.Руставели, В.В.Маяковскийдің өлеңдерінен басқа Г.Низамидің «Ләйлі мен Мәжнүнін», А.С.Пушкиннің «Полтава», М.Ю.Лермонтовтың «Маскарад», А.Т.Твардовскийдің «Василий Теркин» поэмаларын қазақ тіліне аударды.
Бүгінгі таңда Қасым Аманжолов шығармалары бауырлас халықтар тіліне
аударылып, қазақ халқының ғана мақтанышы емес, сонымен қатар тілегі бір
басқа елдердің де рухани байлығының көзіне айналды деуге болады. Ақын сөзімен айтқанда:
Барым да, бақытым да осы өлеңім,
Жақыным, жүрегімнің досы – өлеңім.
Өмірге келгенім жоқ бостан-босқа,
Мен қайтіп босқа жасап, босқа өлемін.
Дереккөз: Қазақ әдебиеті. Жалпы білім беретін мектептің 11-сыныбының
қоғамдық-гуманитарлық бағытына арналған оқулық. Р.Зайкенова,
Р.Сакенова, Л.Н.Нұрланова, 2020 жыл.
Ұқсас материал:
- «Бесатар» повесі немесе қызыл империяға қарсы атылған оқ
- Асқар Сүлейменовтың өмірі мен қызметі
- «Қаһар» романы туралы. Шығарманың тілдік ерекшелігі
- Ілияс Есенберлиннің өмірі туралы мәлімет
- Сәкен Сейфулиннің өмірі мен еңбек жолы
- Сәкен Сейфуллин өлеңдерінің идеясы мен мәні
- «Қайталау» теориясы туралы түсінік