Иммунологиялық төзімділік дегеніміз – белгілі бір антигенмен шақырылған және осы антигенге арнайы иммунологиялық жауаптың болмауы (ареактивтілік). Ал басқа антигендерге қалыпты иммундық жауап сақталады.
Төзімділік иммундық тапшылық жағдайлардан мүлдем өзгеше, себебі иммундық тапшылық жағдайлар кезінде иммундық жүйенің бұзылыстары салдарынан көпшілік антигендерге иммундық жауап қалыптаспайды немесе төмендейді.
Төзімділік құбылысын теориялық түрде алғаш рет Ф. Бернет тұжырымдады. Клон сұрыптау теория бойынша эмбрионалды кезеңде, ағзаның антигендерімен әрекеттесуге қабілеті бар лимфоциттер клоны элиминацияланады. Тек «бөгде» антигендерге жауап бере алатын лимфоциттер клоны ғана қалады. Қорыта айтқанда, организмнің «өзінің» антигендеріне ареактивтілік – иммунологиялық төзімділік қалыптасады.
Осы көзқарастан айтқанда иммунологиялық төзімділік дегеніміз – белгілі антигенмен кездесу нәтижесінде түзілген, осы антигенге арнайы және осы антигенге жауап беретін лимфоциттердің клонының болмауымен сипатталатын иммунологиялық ареактивтілік.
70-ші жылдары Т-супрессорлардың ашылуына байланысты, иммунологиялық төзімділік – белгілі антигенге иммундық жауаптың болмауы оған қарсы жауап беретін жасушалардың болмауы емес, ол Т-супрессорлардың жұмысымен қалыптасатын активті жағдай деп есептелді (Р.В.Петров). Организмде аутореактивті клондардың біраз мөлшер болады, бірақ олардың қызметін Т-супрессорлардың сәйкес клондары басады деп есептеледі. Осы позициядан қарағанда аутоиммундық үрдістер кезіндегі төзімділіктің бұзылуы Т-супрессорлардың қызметінің төмендеуімен түсіндіріледі.
Қазіргі кездегі эксперименталды және теориялық мәліметтерді жинақтай келе иммунологиялық төзімділіктің проблемалары біршама күрделенді.
Біріншіден, тимуста аутореактивті клондардың теріс сұрыптау нәтижесінде жойылатынының молекулярлы механизмдері анықталады. Сондай-ақ, В-лимфоциттердің де аутореактивті клондары сүйек кемігінде жойылады.
Тимуста іТ-лимфоциттер антигентанушы рецептор көмегімен меншікті антиген молекулаларын МНС нәруыздарымен комплекс түрінде АТЖ-ның бетінде анықтайды да, тек бірінші – арнайы белгіні алады. іТ-лимфоциттер функционалды жетілмеген жасуша болғандықтан екінші – костимулдаушы белгіні ала алмайды, бұл белгі жасушаны апоптоздан сақтайды. Нәтижесінде меншікті антигендерге жауап бере алатын Т-лимфоциттер клоны апоптоздан жойылады. Ал, «бөгде» антигендермен әрекеттесуге қабілеті бар қалған клондар тимустан шығып периферияға жылжиды.
Сүйек кемігінде де, В-лимфоциттердің дифференцировкасы аяқталған кезде жоғары көрсетілген сұрыпталу жүреді. В-лимфоциттердің жетілмеген клондарының бетінде ІgМ-рецепторы ғана біраз мөлшерде болады, ол рецепторлар меншікті антигендерге арнайы болып табылады, сондықтан сол антигендермен байланысқан кезде блокада қалыптасады. Өздерінің жетілмегеніне байланысты В-лимфоциттер екінші белгіні ала алмайды (бұл белгі В-лимфоциттердің пролиферациясы мен дифференцировкасын ынталандырады), нәтижесінде В-лимфоциттер клоны апоптозға кетеді немесе анергия жағдайына ұшырайды.
Қазіргі кезде иммунологтардың көпшілігі иммундық жүйесінің орталық мүшелеріндегі дифференцировка үрдісі кезіндегі аутореактивті клондардың жойылуы – клонды делеция – табиғи төзімділіктің негізгі механизмі деп есептейді. Бірақ, теріс сұрыпталу нәтижесінде Т-, В-лимфоциттердің клонды делециясы өткенімен, табиғи төзімділіктің түзілуінде басты қызметті аутореактивті Т-хелпердің жойылуы атқарады.
Осылайша 50-шы жылдары Ф. Бернет ұсынған клон-дефицитті механизм дәлелденді. Қазіргі кезде аутореактивті клондар бүкіл өмір бойы пайда болуы мүмкін деп есептелінеді. Бірақ, бұл аутореактивті клондар иммунитеттің орталық мүшелерінде теріс сұрыпталу кезінде жойылады.
Екіншіден, иммундық жүйенің шеткі мүшелерінде жұмыс атқаратын бірқатар реттегіш механизмдер анықталды. Ол механизмдердің бұзылыстары төзімділктің бұзылуына және аутоиммундық ауралардың пайда болуына әкелуі мүмкін. Сонымен, орталық тимусішілік теріс сұрыптаудан басқа шеткері механизмдер де бар, олар бір-бірін толықтырады немесе қайталайды.
1.Шеткері механизмдерге антигентаныстырушы жасушалардың (макрофагтар мен В-лимфоциттер) қызметі жатады. Бұл жасушалар қалыпты жағдайда Т-хелперлердің негізгі костимуляторы болып табылатын В7 нәруызын синтездемейді.
Барлық аутоантигендер тимусқа түспеуі мүмкін деп Т-лимфоциттердің антигентәуелсіз дифференцировкасы бөлімінде ескерілген. Сондықтан, теріс сұрыпталу үрдісінен кейін кейбір аутореактивтіклондар қан айналымына шығып, аутоиммундық агрессияның себебі болуы мүмкін. Бірақ меншікті антигенді таныған іТ-лимфоциттердің активациясы үшін АТЖ-дан екінші белгі түсуі керек, егер де бұл белгі түспесе, аутореактивті клон шеткі мүшелерде жойылады.
Организмнің ескірген жасушаларын бауырдың В-лимфоциттер утилизациялайды. Бұл үрдіс кезінде аталған жасушалар меншікті антиген эпитоптарын жасуша бетіне алып шығады. Бірақ, бактериалды стимуляторсыз бұл жасушалардың бетінде В7 нәруызы экспрессияланбайды, сондықтан, аутореактивті Т-хелперлер іске қосыла алмайды және аутоиммундық үрдіс дамымайды. Яғни, егер де организмде жұқпа ошағы болмаса макрофагтар мен В-лимфоциттердің бетіндегі меншікті антигендерді таныған аутореактивті іТ-хелпер, екінші белгіні ала алмау нәтижесінде анергияға немесе апоптозға ұшырайды.
Егер де организмде жұқпа ошағы болса, онда ол аутоиммундық аурудың пайда болуына жеңіл ықпал етеді. Бұл жағдай көптеген клиникалық және эксперименталды мысалдармен дәлелденген. Қорыта айтқанда, егер де меншікті антигендермен қоса бактерия қабырғасының компоненттерін бірге қосса, жануарларда аутоиммундық аурулар жеңіл дамиды.
2.Екінші шеткері механизмге аутореактивті клондардың жұмысын басатын супрессор-клеткаларының қызметі жатады. Супрессор-клеткаға СD8+ Т-супрессордан басқа, Тх1 және Тх2 жасушалары жатады.
3.Шеткері мүшелерде иммунологиялық төзімділіктің сақталуына антиидиотипті антиденелер қатысады. Олар антигеннің кеңістіктегі құрылымын қайталай отырып және Т-лимфоциттерді арнайы белгімен қамтамасыз ете отырып, антигентанушы рецепторларының блогына әкеледі. Ал, екінші костимулдаушы белгінің түспеуі салдарынан аутореактивті клондар апоптоздан жойылады.
4.Соңғы кездері аутореактивті Т-киллерлердің клондарының аутоантигендерді анықтау кезінде апоптоз нәтижесінде жойылуына көп көңіл бөлінуде. Егер Т-киллердің антигентанушы рецепторы организмнің меншікті антигенімен І-ші класс МНС нәруыздарымен комплекс түрінде арнайы байланысса, активтенген Т-киллер Ғаs-лиганд нәруызын экспрессиялай бастайды (FasL), бұл нәруыз нысана жасушаның апоптозының басталуына қатысады.
Т-киллерлер үнемі Fas рецепторлы нәруызын синтездейді. Ал Fas рецепторлы нәруызы FasL әрекеттесуі апоптозды шақырады. Егер екі активтенген аутореактивті Т-киллер кездессе, олар бір-бірін апоптоз арқылы жояды, ал бұл үрдіс аутоиммундық үрдістің дамуын тоқтатады.
Басқа материалдар:
- Биология пәнін таңдаған түлек қай саланы таңдай алады?
- Өсімдік жасушасының ерекшеліктері
- Генетикалық терминдер мен белгілер
- Мидың негізгі бөлімдері
- Адам миы туралы қызықты 30 мәлімет
- «10-3-2-1» формуласы: Түнгі ұйқың тыныш, күндіз ширақ болғың келсе…
- 5/25 ережесін тиімді қолданыңыз
- ҰБТ тапсырушыларға Шиара Құдайбергеновадан кеңес
- Интернет-маркетологтың қызметі қандай?
- Оқушы мен студентке арналған ең пайдалы 10 қолданба
